Een voorlopig monument voor de onderduikers staat er al in 1945, een tweede in 1949 met magneet en lantaarn. Vervolgens wordt een vervangend onderduikersmonument onthuld bij het oude gemeentehuis in 1977, dat wordt verplaatst in 1999 naar de huidige plek.

Joodse onderduikers konden bij onraad de polder in met tuindersschuiten. Slapen in een boetje of schuilen in aardappelenkuil, ver uit het zicht van de Duitse soldaten. Voor joods kind Ineke Pach was dat niet nodig, ondergedoken bij bakker Kerkenaar, kon ze ook zorgeloos spelen achter het huis van bakker Bouhuis.